ایران-مقاومت و حماسه سازان اشرفی در لیبرتی

از گذرگاههای تاریخ مبارزه برای آزادی و برابری که می‌گذریم و بر نظاره‌ها و اندوخته‌ها و تجربه‌هایمان اندیشه می‌کنیم، همه نشانه‌ها، نداها و صداهای این گذرگاهها در گوش ما زنگ می‌زنند که در هنگامه چشم‌اندازهای نزدیک انقلاب‌های بزرگ اجتماعی و تاریخی ـ که منجر به تحول در اندیشه و جهان‌بینی و فرهنگ می‌شود ــ روباه‌های دیکتاتور و ولی‌فقیه‌های ضدبشر، در بن‌بست کور تاریخی خود، دست به جنایات شگفت‌انگیز، هم‌چون شقاوت‌ بارترین جنایتی که در اشرف و لیبرتی مرتکب شدند، می‌زنند. بی‌تردید آثار و بازتاب این جنایات حیرت‌انگیز، گریبان خامنه‌ای و مالکی را نیز خواهد گرفت.

نماد برج آزادی در شهر اشرف

بنای یادبود اشرف شهیدان در شهر اشرف

این سرداران واشرفیان قهرمان، به توافق چهارجانبه سازمان ملل، آمریکا، دولت عراق و ساکنان اشرف، اعتماد کرده و به پیمان و تعهد خود وفادار بودند و به لیبرتی رفتند ولی باز هم «تاریخ حقوق‌بشر را با خونشان نوشتند» . متولیان سه ضلع دیگر این مربع، به آنان خیانت کردند. دریغ و درد از خیانت و خیانتکاران که در میهن ما از به‌ پای دارندگان مشروطه تا میرزا، تا پیشوای ملی 30تیر و تا اشرف، همیشه بهای سنگین آنها را، بهترین‌ها و الماس‌های زرین و گلچینی از ستارگان درخشان تاریخ معاصر ایران، با فواره‌های همیشه جوشان خونشان پرداخته‌اند.
اینک در یکی از یک جانبه‌ترین نبردهای حماسی در مبارزه و پایداری برای تحقق آزادی، سردارانی دیگر از حماسه‌های معاصر میهنمان به تابلو آرمان تاریخی مردم ایران، جلای وفاداری و غرور و شکوه و نجابت داده‌اند و آن  پایداری و مقاومت شورانگیز اشرفیان لیبرتی است. 

اشرفیان مستقر در لیبرتی

به یک گفتگو با کسانی که زمانی حفاظت این رزمندگان آزادی را داشتند توجه کنید:

گفتگوی تلویزیون نیوزمکس با سرهنگ وسلی مارتین و سرهنگ توماس کنتول از فرماندهان حفاظت اشرف درباره وضعیت در لیبرتی

سرهنگ وسلی مارتین : کمپ لیبرتی در شروع برای استقرار نیروهای آمریکایی در بغداد ساخته شد و فقط به‌عنوان یک محل استقراری برای شب طراحی شده بود... وقتی فرمانده عملیات بودم در کمپ لیبرتی زندگی می‌کردم. متأسفانه اکنون (اشرفی‌ها) در بنگال‌هایی زندگی می‌کنند که سه بار مورد حمله موشکی قرار گرفته‌اند... آنها تحت شرایط بسیار سختی زندگی می‌کنند، با محاصره مستمر غذایی مواجهند و اجازه دسترسی به رسیدگی‌های پزشکی لازم را ندارند.....

سرهنگ کنتول : در سال 2003 ارتش آمریکا که خودم فرمانده پلیس نظامی آن بودم، سلاحهای (اشرفی‌ها) را گردآوری کرد و سال بعد از آن، آنها را به‌عنوان افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون ژنو اعلام کردیم. از این‌رو ما متعهد به حفاظت از آنها به‌عنوان پناهنده بودیم.
اولین سؤال این است که آیا ما از توافق خودمان تبعیت می‌کنیم یا خیر؟ سؤال دوم که مهم‌تر هم هست این است که آیا به مسئولیت اخلاقی‌مان پاسخ می‌دهیم یا نه؟ چون ما سلاح آنها را گرفتیم و ما آنها را به دولت عراق تحویل دادیم و شاهد کشتار بیش از 100تن از آنها طی چند سال اخیر بوده‌ایم.....